Terug

Een hartverwarmend compliment!

Een verhaal van een familie die afscheid neemt...

De deadline

 

In de zomer kregen wij te horen dat er voor Ingrid een deadline was ingesteld. Nog geen 50 jaar oud en te horen krijgen dat je een nieuw en zeldzaam slachtoffer bent van de sluipmoordenaar die kanker heet. In ons geval werd die zomer, hoe onwerkelijk ook, het startschot gegeven om afscheid te moeten gaan nemen van onze (bonus)moeder, dochter, vrouw, zus, tante, vriendin en familielid. 

 

Wat gebeurt er en wat staat ons te wachten? Realiseren we het ons goed? Hoe moet je afscheid nemen en toeleven naar het moment dat Ingrid er niet meer is? Het was een intense, confronterende periode vol kracht en strijd waarin we samen beresterk zijn geweest. 

 

Toeleven naar het moment dat je dierbare overlijdt, deze steeds verder zien aftakelen in een periode waarin grenzen verlegd blijven worden is onmenselijk en maakt je doodmoe. Aan de andere kant lijkt het me een enorme klap in je gezicht om ineens iemand te verliezen zonder die vooraankondiging. Een gat in je bestaan waarin je als nabestaande misschien nog wel meer vraagtekens erft dan wanneer je weet dat…? 

 

Zoals je verdriet niet met elkaar mag vergelijken, kan een afscheid of ziektebed ook niet vergeleken worden. 

 

Je bent er nooit op voorbereid

 

Het is zo ver, rond 6:00u op maandagmorgen verzamelen we in Hospice de Zenit om het bed waar Ingrid in ligt. Ze is er niet meer. De huisarts komt langs om haar dood vast te stellen, een formaliteit. De eerste waar we mee te maken krijgen. Nadat Ingrid door ons onder begeleiding van de verpleging is verzorgd komt de uitvaartverzorging binnen. 

En dan begint het

 

Je mag geloven wat er wordt gezegd. Van het overlijden tot de uitvaart word je geleefd. Je schiet in standje autopilot, alsof je het allemaal niet bewust meemaakt en buiten jezelf staat. Het is een vergissing om te denken dat je vooraf al veel hebt kunnen regelen of vastleggen. Niemand wil aan de dood denken of aan wat er allemaal bij komt kijken. Zodra je met de dood in aanraking komt, kun je alle hulp gebruiken die je aangereikt wordt.

 

We staan in de kamer om Ingrid heen, Briensveld Uitvaartverzorging is gearriveerd en Roel komt zich voorstellen. Verbaasd door zijn leeftijd maar direct bevangen door zijn kalmte en respect luisteren we aandachtig naar zijn uitleg. Hij voelt exact aan hoeveel informatie wij op dat moment kunnen verwerken, waar we nog ruimte en tijd nodig hebben voordat Ingrid wordt meegenomen, wat er die dag gaat gebeuren en waar wij allemaal deel van willen uitmaken of juist niet. 

 

In principe is bijna alles mogelijk, vanaf de dood tot aan de uitvaart komen er oneindige opties voorbij. Wij dachten tijdens onze laatste periode met Ingrid de uitvaart al zo goed als uitgestippeld te hebben afgesteld op Ingrids wensen. Zelf aankleden en opmaken, thuis opgebaard niet in een kist maar op een plank, de muziek, de sprekers, hoe komen we binnen, een avondwake, de foto, geen bloemen maar donaties voor de hospice, wel een rouwboeket op de kist etc… Daarmee waren we er nog lang niet

Wat er allemaal voorbij komt

 

De dag van overlijden was voor ons de “fijnste” dag. Op deze eerste dag konden wij Ingrids wens om thuis te zijn vervullen. Vanuit het hospice was Ingrid meegenomen naar het mortuarium om geprepareerd te worden. Onder begeleiding van Roel mochten wij haar aankleden en opmaken zodat Roel haar later die dag thuis kon komen opbaren. Niet in een kist maar op een plank, wat er heel vredig uitzag. Op een soort van bed heeft Ingrid tot aan de crematie bij ons thuis gelegen. Tussen deze “fijne” dag en de dag van het daadwerkelijke afscheid krijg je te maken met; de kaart, de tekst op de kaart, de foto, het bidprentje, de tekst op het bidprentje, de muziek, de avondwakegroep, een spreker voor de crematie, mensen die afscheid willen nemen, je eigen tekst voor de uitvaart, de bloemen, de kist en dan ben ik waarschijnlijk nog wel iets vergeten. 

 

Wat ik wil meegeven in een periode als deze is om samen sterk te staan, het zeker niet alleen te willen doen, naar jezelf en elkaar te luisteren, taken te verdelen, aangeven wat je wensen zijn en wat je op dat moment wel of niet aan kan.  

 

Wij hebben het “geluk” gehad dat we vijf dagen de tijd hadden tot de avondwake en uitvaart. Tot op de dag van vandaag zijn wij onbeschrijflijk dankbaar voor de begeleiding van Roel in deze week en ook de nazorg en het contact in de weken na de crematie. Wij hebben hem iedere dag soms zelfs vaker op een dag gezien. Hij hield het overzicht, stapsgewijs werden de noodzakelijke actiepunten behandeld en waar hij kon nam hij taken over om ons te ontlasten. Onze wensen en rituelen waren prioriteit. In zo’n week zijn deadlines onvermijdelijk maar Roel wist hier flexibel mee om te gaan en deze te verzachten wanneer wij dat nodig hadden. 

Waar we ons bij onze eerste ontmoeting verbaasde over zijn leeftijd, kwamen wij er al zeer snel achter dat dit juist een kracht is. Ruimdenkend en flexibel, inlevend en eerbiedig. Roel voelde feilloos aan hoe onze gemoedstoestand was en speelde daar dan ook op in. 

 

Mede dankzij Roel en Briensveld Uitvaartverzorging hebben wij voor Ingrid het mooiste afscheid kunnen realiseren. Een diepe buiging voor de werkzaamheden die zij verrichten en namens ons en Ingrid onsterfelijke dankbaarheid voor de begeleiding. 

Meer inspiratie?

Nieuws wat wij graag met je delen